Karin werd slachtoffer seksuele intimidatie op het werk: "ik hield twee jaar mijn mond"
22/08/16 14:40
"Ik zou hem een ram geven!" "Dat zou mij nóóít overkomen!" Karin Bosman hoort het allemaal. Maar zij weet beter: het kan echt iedereen gebeuren. "Ik ben niet op mijn mondje gevallen, maar mijn baas kon me twee jaar lang lastigvallen. Hij randde me zelfs aan."
De rechtszaak is nu zo'n tweeënhalf jaar geleden, maar de intimidatie heeft nog altijd een grote impact op haar. Ze werkte al twee jaar bij een bedrijf toen haar baas haar begon lastig te vallen.
De rechtszaak is nu zo'n tweeënhalf jaar geleden, maar de intimidatie heeft nog altijd een grote impact op haar. Ze werkte al twee jaar bij een bedrijf toen haar baas haar begon lastig te vallen.
"Ik zou hem een ram geven!" "Dat zou mij nóóít overkomen!" Karin Bosman hoort het allemaal. Maar zij weet beter: het kan echt iedereen gebeuren. "Ik ben niet op mijn mondje gevallen, maar mijn baas kon me twee jaar lang lastigvallen. Hij randde me zelfs aan."
De rechtszaak is nu zo'n tweeënhalf jaar geleden, maar de intimidatie heeft nog altijd een grote impact op haar. Ze werkte al twee jaar bij een bedrijf toen haar baas haar begon lastig te vallen. De eerste keer herinnert ze zich nog goed. "Ik ging op vakantie. Gewoon een weekje, maar hij kwam me gedag zoenen. Drie zoenen, waarvan de derde 'per ongeluk' op mijn mond terechtkwam. Ik dacht dat ik niet goed had opgelet en voelde me daar vervelend over."
Bikinifoto's
Dat het geen foutje van haarzelf was, bleek al snel. Tijdens haar vakantie kreeg Karin berichtjes van haar baas. Die gingen deels over werk, maar hij vroeg ook of ze foto's van haarzelf in bikini kon sturen. "Ik was met stomheid geslagen. Was het een slechte grap van hem? Het voelde niet goed. Ik reageerde niet, maar de berichtjes verpestten mijn vakantie. Na die week ging ik met pijn in mijn buik naar kantoor. Hij zei geen woord over die berichtjes, en dat vond ik al lang prima."
Toen kreeg ze een nieuwe functie, waarbij ze nog meer met haar baas te maken kreeg. De intimidaties werden heftiger. Berichtjes met voorstellen om naar een hotel te gaan, vragen over haar seksuele voorkeuren. Een keer liep ze over de gang om de toner van de printer te vervangen. Hij riep dat ze 'die lange staaf wel kon hebben'.
Aanranding
Het werd ook fysiek: als ze alleen was, kwam haar werkgever dicht tegen haar aan staan. Hij plukte zogenaamd haren van haar kleren. Eén keer greep hij onder haar rok. "Een collega liep binnen, die schrok en liep weer weg. Ze heeft er nooit iets over gezegd." Een confrontatie met haar baas leverde alleen maar meer problemen op: hij bedreigde haar en zei dat hij haar thuis zou komen opzoeken als ze er met iemand over zou praten.
Toch hield ze ook toen nog haar mond. "Hij vertelde dat zijn vrouw heel erg jaloers was, en dat zijn schoonouders financieel onmisbaar waren voor het bedrijf. Als ik iets zou zeggen, dan zou zijn vrouw hem verlaten en zouden mijn collega's hun baan verliezen. Ik wist: een van hen krijgt een kindje, een ander ligt in scheiding... Ik voelde me verantwoordelijk voor hen."
Geen ontslag
Waarom nam ze dan geen ontslag? "Ik was 44. Werk vinden is op die leeftijd niet makkelijk. En wat gebeurt er dan met mijn vervanger? Ik wilde niet dat iemand anders slachtoffer van hem werd."
Pas na twee jaar doorbrak ze het stilzwijgen. "Collega's die het zagen, wilden mijn werkgever aanpakken. Dat wilde ik niet. Toen ben ik met de vertrouwenspersoon gaan praten." Karin kwam ziek thuis te zitten. Ze durfde niet meer alleen de straat op, thuis hield ze de gordijnen dicht.
Pijnlijke rechtszaak
Er kwam een rechtszaak waarin Karin zich opnieuw geïntimideerd voelde. "De zitting duurde anderhalf uur. Ik heb denk ik een uur zitten huilen. Hij deed alles om mij in een kwaad daglicht te stellen, zei dat ik me hoerig kleedde en noemde me labiel. Karin won de rechtszaak. Haar baas kreeg een boete, en ging na afloop van de zaak gewoon weer terug naar zijn werk.
Zelf is ze er tweeënhalf jaar later weer redelijk bovenop. "Sinds ongeveer een jaar voel ik me weer veilig op straat. Ik kijk niet meer continu over mijn schouder en schrik niet meer als ik een auto zie van het type waarin hij rijdt. Maar het heeft me wel veranderd. Als ik nu een lezing geef (Karin gebruikt haar verhaal om bedrijven op de problemen van seksuele intimidatie op het werk te wijzen, red.) twijfel ik bijvoorbeeld of mijn kleding niet 'hoerig' is. Ik mis de persoon die ik was, degene die altijd haar woordje klaar had."
Seksuele intimidatie op het werk
Het verhaal van Karin staat niet op zichzelf. Uit cijfers van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid blijkt dat één op de tien werknemers in Nederland te maken krijgt met seksuele intimidatie. Dat zijn cijfers op basis van het aantal meldingen; het echte aantal ligt mogelijk hoger. Soms denken de daders dat ze 'gewoon een grap' maken, andere keren is het - zoals bij Karin - doelbewust. Bij de meldingen was 26 procent van de daders een leidinggevende.
De gevolgen zijn groot. Het slachtoffer kan last krijgen van serieuze psychische en fysieke klachten zoals angsten, maagklachten, hoofdpijn, eetstoornissen en zelfs posttraumatische stress (PTSS).
Werkgevers zijn verplicht werknemers te beschermen tegen ongewenst gedrag. Bedrijven hebben vaak een vertrouwenspersoon bij wie slachtoffers terecht kunnen, maar de stap daarheen is voor slachtoffers vaak groot. "Praten over seksuele intimidatie is al héél moeilijk met iemand die je vertrouwt, laat staan met iemand die je niet goed kent. En ook de vertrouwenspersoon is vaak in dienst van het bedrijf", zegt Karin.
Karin schreef een blog en een boek (Spugen op de tosti van Hans) over haar ervaringen. Je kunt hier alles over vinden op de website About Workplace Harassment.
(Bron: RTL Nieuws 20-09-2016 11:02 uur / Marianne Lucieer)
De rechtszaak is nu zo'n tweeënhalf jaar geleden, maar de intimidatie heeft nog altijd een grote impact op haar. Ze werkte al twee jaar bij een bedrijf toen haar baas haar begon lastig te vallen. De eerste keer herinnert ze zich nog goed. "Ik ging op vakantie. Gewoon een weekje, maar hij kwam me gedag zoenen. Drie zoenen, waarvan de derde 'per ongeluk' op mijn mond terechtkwam. Ik dacht dat ik niet goed had opgelet en voelde me daar vervelend over."
Bikinifoto's
Dat het geen foutje van haarzelf was, bleek al snel. Tijdens haar vakantie kreeg Karin berichtjes van haar baas. Die gingen deels over werk, maar hij vroeg ook of ze foto's van haarzelf in bikini kon sturen. "Ik was met stomheid geslagen. Was het een slechte grap van hem? Het voelde niet goed. Ik reageerde niet, maar de berichtjes verpestten mijn vakantie. Na die week ging ik met pijn in mijn buik naar kantoor. Hij zei geen woord over die berichtjes, en dat vond ik al lang prima."
Toen kreeg ze een nieuwe functie, waarbij ze nog meer met haar baas te maken kreeg. De intimidaties werden heftiger. Berichtjes met voorstellen om naar een hotel te gaan, vragen over haar seksuele voorkeuren. Een keer liep ze over de gang om de toner van de printer te vervangen. Hij riep dat ze 'die lange staaf wel kon hebben'.
Aanranding
Het werd ook fysiek: als ze alleen was, kwam haar werkgever dicht tegen haar aan staan. Hij plukte zogenaamd haren van haar kleren. Eén keer greep hij onder haar rok. "Een collega liep binnen, die schrok en liep weer weg. Ze heeft er nooit iets over gezegd." Een confrontatie met haar baas leverde alleen maar meer problemen op: hij bedreigde haar en zei dat hij haar thuis zou komen opzoeken als ze er met iemand over zou praten.
Toch hield ze ook toen nog haar mond. "Hij vertelde dat zijn vrouw heel erg jaloers was, en dat zijn schoonouders financieel onmisbaar waren voor het bedrijf. Als ik iets zou zeggen, dan zou zijn vrouw hem verlaten en zouden mijn collega's hun baan verliezen. Ik wist: een van hen krijgt een kindje, een ander ligt in scheiding... Ik voelde me verantwoordelijk voor hen."
Geen ontslag
Waarom nam ze dan geen ontslag? "Ik was 44. Werk vinden is op die leeftijd niet makkelijk. En wat gebeurt er dan met mijn vervanger? Ik wilde niet dat iemand anders slachtoffer van hem werd."
Pas na twee jaar doorbrak ze het stilzwijgen. "Collega's die het zagen, wilden mijn werkgever aanpakken. Dat wilde ik niet. Toen ben ik met de vertrouwenspersoon gaan praten." Karin kwam ziek thuis te zitten. Ze durfde niet meer alleen de straat op, thuis hield ze de gordijnen dicht.
Pijnlijke rechtszaak
Er kwam een rechtszaak waarin Karin zich opnieuw geïntimideerd voelde. "De zitting duurde anderhalf uur. Ik heb denk ik een uur zitten huilen. Hij deed alles om mij in een kwaad daglicht te stellen, zei dat ik me hoerig kleedde en noemde me labiel. Karin won de rechtszaak. Haar baas kreeg een boete, en ging na afloop van de zaak gewoon weer terug naar zijn werk.
Zelf is ze er tweeënhalf jaar later weer redelijk bovenop. "Sinds ongeveer een jaar voel ik me weer veilig op straat. Ik kijk niet meer continu over mijn schouder en schrik niet meer als ik een auto zie van het type waarin hij rijdt. Maar het heeft me wel veranderd. Als ik nu een lezing geef (Karin gebruikt haar verhaal om bedrijven op de problemen van seksuele intimidatie op het werk te wijzen, red.) twijfel ik bijvoorbeeld of mijn kleding niet 'hoerig' is. Ik mis de persoon die ik was, degene die altijd haar woordje klaar had."
Seksuele intimidatie op het werk
Het verhaal van Karin staat niet op zichzelf. Uit cijfers van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid blijkt dat één op de tien werknemers in Nederland te maken krijgt met seksuele intimidatie. Dat zijn cijfers op basis van het aantal meldingen; het echte aantal ligt mogelijk hoger. Soms denken de daders dat ze 'gewoon een grap' maken, andere keren is het - zoals bij Karin - doelbewust. Bij de meldingen was 26 procent van de daders een leidinggevende.
De gevolgen zijn groot. Het slachtoffer kan last krijgen van serieuze psychische en fysieke klachten zoals angsten, maagklachten, hoofdpijn, eetstoornissen en zelfs posttraumatische stress (PTSS).
Werkgevers zijn verplicht werknemers te beschermen tegen ongewenst gedrag. Bedrijven hebben vaak een vertrouwenspersoon bij wie slachtoffers terecht kunnen, maar de stap daarheen is voor slachtoffers vaak groot. "Praten over seksuele intimidatie is al héél moeilijk met iemand die je vertrouwt, laat staan met iemand die je niet goed kent. En ook de vertrouwenspersoon is vaak in dienst van het bedrijf", zegt Karin.
Karin schreef een blog en een boek (Spugen op de tosti van Hans) over haar ervaringen. Je kunt hier alles over vinden op de website About Workplace Harassment.
(Bron: RTL Nieuws 20-09-2016 11:02 uur / Marianne Lucieer)